Rüzgârlı Tepe'nin zirvesinde Gültaze Teyze'nin altını dükkân, üstünü de ev olarak kullandığı iki katlı bir
konağı vardı. Şafak vaktinde bile dükkânın önünde, Rüzgârli Tepe'nin eteklerini dört kez dolanan bir
kuyruk uzanırdı. Gültaze Teyze'nin yaşlı veya genç, erkek veya kadın, solucan toplayıcısı veya okul
müdürü, anlayacağınız türlü türlü müşterisi olurdu. Müşterileri, Gültaze Teyze'nin tarifleri kişiye özel
hazırladığını bildiğinden bu uzun bekleyişe gık bile demeden katlanırdı. Doğrusu Gültaze Teyze işini çok
ciddiye alırdı. O yüzden Vikinglerden Horik, Kızılderililerden Beyaz Başlı Özgür Kartal, Amazonlardan
Masin bile dünyanın diğer ucundan kalkıp gelir, onun dükkânından alışveriş yapardı. Gültaze Teyze hiç de
güzel sayılmayacak el yazısıyla dükkânındaki buruş buruş kâğıtlara müşterileri için ayrı ayrı düşündüğü
tariflerin malzemelerini sıralayıp, «Alın», derdi. «Bunları toplayıp tekrar gelin.» İstediği şeyleri toplamak
hiç kolay değildi ama müşterileri Gültaze Teyze ne derse onu yapardı. Tarık, Corbik ve Ayşenaz da öyle
yapmıştı. Şimdiye dek oradan istediği şeyi almadan ve memnun kalmadan ayrılan bir kişi bile olmamıştı.
İyi de Gültaze Teyze bu dükkânda ne satardı?